💔 ANG BATA SA HARDIN NG MERCY — ANG MUNTING BINHI NA NAGING TAGAPAGLIGTAS

Tahimik ang umaga sa probinsya ng Lanao del Sur.
Ang mga ibon ay muling bumalik sa mga punong minsang nasunog ng giyera.
At sa gitna ng isang malawak na hardin na puno ng bulaklak, nakaupo ang isang batang lalaki na ang pangalan ay Rafi — sampung taong gulang, payat, maaliwalas ang mukha, at may mata ng isang batang maraming nasaksihan.

Siya ang anak ng isa sa mga batang tinuruan ni Isabel Cruz-Grey sa Mercy Garden.
At sa murang edad, si Rafi ay may pangarap: “Gusto kong maging doktor para gamutin ang mga sugat na hindi nakikita.”

Bata pa si Rafi nang mabuo ang Mercy Garden sa kanilang baryo — ang proyekto ni Isabel na nagturo sa mga bata na magtanim sa lupaing minsang pinangyarihan ng digmaan.

Araw-araw, sumasama siya sa kanyang ina magdilig ng mga bulaklak.
Ngunit isang araw, habang naglalaro, natagpuan niya sa ilalim ng lupa ang isang lumang metal na kahon.
Sa loob, may larawan ni Maria Dela Cruz at Thomas Grey, at isang papel na halos punit na.

Nakasaad doon:

“Kung natagpuan mo ito, tandaan — ang awa ay hindi lamang pananalita. Ito ay isang desisyong inuulit araw-araw.”

Hindi niya maintindihan noon, pero parang tumatak sa puso niya ang salitang awa.

Pagkalipas ng ilang taon, isang panibagong alitan ang sumiklab sa kanilang bayan.
Maraming pamilya ang lumikas.
Ang Mercy Garden ay muling natabunan ng abo.

Habang nagkakagulo, nakita ni Rafi ang isang sundalong sugatan na naiwan sa daan — isang dayuhan na peacekeeper na tinamaan sa putukan.
Natakot siya sa una.
Pero naalala niya ang lumang larawan ng nurse at ng sundalo.

“Hindi ako kaaway,” mahina ang boses ng sundalo.
Rafi lumapit.
“Hindi rin ako doktor… pero may awa ako.”

Ginamit niya ang lumang first-aid kit ng Mercy Garden para gamutin ang sugat nito.
Ang maliit na batang minsang nagtanim ng bulaklak, ngayon ay nagtanim ng buhay.

Lumipas ang mga buwan.
Naging tahimik muli ang baryo.
Ang sundalong tinulungan ni Rafi ay bumalik — dala ang balitang siya ay nakaligtas at nakabalik sa bansa nila dahil sa tulong ng batang Pilipino.

May dala siyang sulat mula sa Mercy Foundation, na ngayon ay pinamumunuan na ng Isabel at Miguel Grey-Cruz.
Nakasaad:

“Rafi, narinig namin ang ginawa mo. Tulad ni Maria, pinili mong tumulong sa halip na manakit. Ang Mercy Legacy ay hindi natatapos sa amin — ngayon, nasa iyo na.”

Labinlimang taon ang lumipas.
Si Rafi ay naging doktor sa parehong lugar na minsan ay pinangyarihan ng gulo.
Sa harap ng kanyang klinika, itinanim niya muli ang Mercy Garden.

Sa gitna ng hardin, nakatindig ang isang karatulang bakal na may nakasulat:

“Kung saan may awa, may pag-asa. Kung saan may pag-asa, may bagong buhay.”

At sa ilalim ng karatula — nakalagay ang lumang larawan nina Maria at Thomas, sa tabi ng litrato ni Rafi at ng mga batang tinutulungan niya ngayon.

Ang binhing itinanim ng isang nurse noong 1945… ay patuloy pa ring namumunga.

Ang awa ay parang binhi — kapag itinanim mo ito, tutubo ito kahit sa lupa ng kaguluhan.
Hindi kailangang maging sundalo o doktor para magligtas ng buhay.
Minsan, sapat na ang puso na marunong umunawa.

Tanong:
Kung ikaw si Rafi, tutulong ka rin ba sa taong minsang tinuring na kaaway?